دانش ما از نحوه ی تغذیه پرندگان همواره در حال تکامل یافتن است چرا از یک سو پژوهش های بیشتر درباره نیازهای گوناگون پرندگان انجام می شود و از سوی دیگر آگاهی ما نسبت به اهمیت تغذیه آنها افزایش می یابد. پرندگان نیز همچون دیگر جانوران به میزان مناسبی از کربوهیدرات، پروتئین، چربی، ویتامین، مواد معدنی و آب نیاز دارند. گونه های متفاوت پرنده اغلب خوراک متفاوتی هم لازم دارند.

12 تا 14 روز که از تخم گذاشتن قناری ماده گذشت می توانید امیدوار باشید که جوجه ها سر از تخم بیرون بیاورند. جوجه قناری ها بسیار کوچک، برهنه و ناتوان هستند اما چنانچه به خوبی تغذیه شوند به سرعت رشد می کنند. آنها همچنین وقتی به دنیا می آیند بسیار گرسنه می باشند بنابراین شما می بایست پیش از به دنیا آمدن جوجه ها، در دوازدهمین روزی که قناری مادر روی تخم هایش نشسته است، خوراک جوجه را آماده کنید.

احتمالا تا کنون بارها این سؤال برایتان پیش آماده که آیا برای آنکه تخم های پرنده هایتان نطفه دار باشد لازم است تا آنها پیش از هر بار تخم گذاشتن با هم جفت گیری کنند و یا تنها یک یا چند بار جفتگیری کردن برای رسیدن به این منظور کافی است.

شاید برایتان جالب باشد که بدانید پرنده های ماده توانایی ذخیره سازی اسپرم پرنده های نر را دارند و تنها با یک بار جفتگیری کردن موفقیت آمیز خود می توانند همه ی تخم هایشان را بارور سازند. ذخیره سای اسپرم یک فرایند زیستی است که طی آن، سلول های اسپرمی که هنگام جفتگیری کردن به بدن پرنده ماده منتقل می شوند پیش از آنکه تخم بارور شود در بخش ویژه ای از دستگاه تناسلی پرنده ماده حفظ و نگهداری می شوند. در نتیجه برخلاف باور عمومی نیازی نیست تا پرنده نر تمام فصل جفتگیری و جوجه کشی را با پرنده ماده به سر ببرد چرا که یک بار جفت گیری کردن برای بارور کردن تمام تخم های پرنده کافی خواهد بود.

عوامل مختلفی می تواند موجب شود تا پرنده ی ماده تخم با پوسته نازک، با پوسته نرم و یا حتی بدون پوسته بگذارد و یا عیوب دیگری در تخم های او پدیدار شود. تغییر حالت تخم در درجه ی اول می تواند حاکی از یک بیماری عفونی باشد اما چنانچه علائم بیماری از قبیل مشکلات تنفسی یا کاهش وزن مشاهده نشد باید مشکل را در مسائل زیست محیطی و یا رژیم غذایی پرنده جستجو کرد. معمولی ترین دلایل گذاشته شدن تخم های با پوسته نرم و یا بدون پوسته به مسائل زیست محیطی و یا رژیم غذایی پرنده مرتبط است. همچنین افزایش سن هم می تواند تولید تخم را در پرنده کاهش دهد و یا سبب افزایش اختلالات تخم شود.

بسیاری از صاحبان حیوانات خانگی و پرورش دهندگان تازه کار اصل اولیه درباره ژنتیک، جهش های ژنتیکی و نژادهای دورگه (هیبرید) را نمی دانند.  هدف از این مقاله ی سه بخشی آن است تا برای افرادی که این اصطلاحات به نوعی آنها را گیج کرده است توضیحاتی شفاف و با قابلیت درک آسان فراهم آورد.

این پرسش اغلب مطرح می شود که قناری برای زندگی کردن به چه دمای هوایی نیاز دارد؟ جواب ساده ی این سؤال این است: هر دمایی که مایلید خانه تان را در آن سطح نگه دارید.

یک تصور غلط و رایج وجود دارد مبنی بر اینکه قناری ها پرندگانی حساس و وابسته به نواحی گرمسیری هستند که طاقت سرما را ندارند؛ اما در حقیقت آنها کاملا مقاومند و در صورتی که به آب و هوا خو گرفته باشند می توانند تا دمای صفر درجه زنده بمانند. آنها مادامی که در مسیر جریان باد قرار نگرفته باشند شب ها می توانند با پف کردن خود دمای بدنشان را حفظ کنند.

عوامل متعددی وجود دارد که پرنده ی ماده را ترغیب به تخم گذاری می کند. لازم نیست که تخم او قبل از گذاشته شدن بارور شده باشد. در واقع پرنده ماده برای تخمگذاری نیازی به جفت گیری کردن ندارد.

تخمگذاری مزمن موجب تحلیل رفتن کلسیم می شود و مشکلات فراوانی برای سلامتی پرنده به بار می آورد. یکی از این مشکلات وضعیتی است که به آن هیپوکلسمی می گویند. در این حالت با کاهش سطح کلسیم، عضلات رحم قادر به منقبض شدن و راندن تخم به بیرون نمی شوند در نتیجه پرنده به گیر کردن تخم (Egg binding) دچار می شود.

نخستین قدم برای درمان تخم گذاری مزمن این است که پرنده را در یک رژیم غذایی کامل قرار دهید. اگر پرنده رژیم غذایی متعادلی داشته باشد سلامتی اش کمتر به خطر می افتد و به مشکلاتی چون تخم گذاری مزمن دچار نمی شود.